Plastic soep?

Het grootste deel van de plastic soep komt van het land. Plastic afval komt in het water door de industrie. Maar ook in steden komt er veel plastic afval in het water terecht. Bijvoorbeeld doordat mensen plastic drinkbekers voor een keer kopen, bijvoorbeeld met frisdrank of koffie. Die komen soms, als ze niet in de prullenbak worden gegooid, in het water terecht. Via rivieren, kanalen en havens komt dit plastic in de zee terecht. Daarnaast zijn schepen, de visserij en de olie-industrie belangrijke veroorzakers van de vervuiling. Door zeestromingen verzamelt al het plastic zich in een paar gebieden in de oceanen. Het plastic valt uiteen in vele kleine stukjes zo groot als zandkorrels. Dat komt door de zon of door de golven. Deze bolletjes kunnen ongeveer 3 tot 10 jaar in zee drijven. De giftige chemische stoffen in de stukjes kunnen wel 30 tot 50 jaar meegaan.

 

Plastic afval vormt een gevaar voor de dieren die in zee leven. De grote stukken plastic zijn gevaarlijk omdat grotere (zoog)dieren erin vast komen te zitten en hierdoor verdrinken of stikken. Denk aan zeehonden en zeeschildpadden. De kleine stukjes plastic worden door veel dieren als voedsel gezien en ze eten het op. Het duurt een maand tot twee jaar voordat het plastic weer uit het lijf van het dier is. Al die tijd zit het plastic in het lichaam van het dier, waardoor het minder goed voedsel op kan nemen en ze ook geen hongergevoel meer hebben. Hierdoor verzwakken de dieren en kunnen ze ook doodgaan. Daarnaast vormt het plastic ook een bedreiging voor mensen, omdat plastic uiteenvalt in hele kleine stukjes, die we niet eens kunnen zien. Die stukjes, microplastics, komen overal terecht. Het zit nu al in bijvoorbeeld honing, bier en drinkwater.